Ursule I am a ORODIST
Gender: Age: 35 Joined: 15 Apr 2008 Posts: 642
|
|
زندگينامه دکتر سيمين دانشور
دانشور در سال ۱۳۰۰ شمسي در شيراز متولد شد. او فرزند محمدعلي دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدير هنرستان دخترانه و نقاش) بود. تحصيلات ابتدايي و دبيرستان را مدرسهٔ انگليسي مهرآيين انجام داد و در امتحان نهايي ديپلم شاگرد اول کل کشور شد. سپس براي ادامهٔ تحصيل در رشتهٔ ادبيات فارسي به دانشکدهٔ ادبيات دانشگاه تهران رفت. وي نخستين زن ايراني است که به صورتي حرفهاي در زبان فارسي داستان نوشت. مهمترين اثر او رمان سووشون است که نثري ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است و از جمله پرفروشترين آثار ادبيات داستاني در ايران محسوب ميشود. دانشور همچنين عضو و نخستين رئيس کانون نويسندگان ايران بود.
دانشور، پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۰ شمسي، شروع به مقالهنويسي براي راديو تهران و روزنامهٔ ايران کرد، با نام مستعار شيرازي بينام.
در ۱۳۲۷ مجموعهٔ داستان کوتاه آتش خاموش را منتشر کرد که اولين مجموعهٔ داستاني است که به قلم زني ايراني چاپ شدهاست. مشوق دانشور در داستاننويسي فاطمه سياح، استاد راهنماي وي، و صادق هدايت بودند. در همين سال با جلال آلاحمد، که بعداً همسر وي شد، آشنا شد.
در ۱۳۲۸ با مدرک دکتري ادبيات فارسي از دانشگاه تهران فارغالتحصيل شد. عنوان رسالهٔ وي «علمالجمال و جمال در ادبيات فارسي تا قرن هفتم» بود (با راهنمايي سياح و بديعالزمان فروزانفر).
دکتر سيمين دانشور به سال ۱۳۲۹ زماني که در اتوبوس نشسته بود تا راهي شيراز شود با جلال آلاحمد نويسنده و روشنفکر ايراني آشنا شد در همين سال با آلاحمد ازدواج کرد. دانشور در ۱۳۳۱ با دريافت بورس تحصيلي به دانشگاه استنفورد رفت و در آنجا دو سال در رشتهٔ زيباييشناسي تحصيل کرد. وي در اين دانشگاه نزد والاس استنگر داستاننويسي و نزد فيل پريک نمايشنامهنويسي آموخت. در اين مدت دو داستان کوتاه که دانشور که به زبان انگليسي نوشته بود در ايالات متحده چاپ شد.
پس از برگشتن به ايران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهاي زيبا به تدريس پرداخت تا اين که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشتهٔ باستانشناسي و تاريخ هنر شد. اندکي پيش از مرگ آلاحمد در ۱۳۴۸، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جملهٔ پرفروشترين رمانهاي معاصر است. در ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد.
کتابها
اولين آثار منتشرشدهٔ دانشور عبارتاند از مجموعههاي داستان کوتاه آتش خاموش (ارديبهشت ۱۳۲۷) و شهري چون بهشت (دي ۱۳۴۰) و نيز ترجمهٔ آثاري از برنارد شاو (سرباز شکلاتي، ۱۳۲۸)، آنتوان چخوف (دشمنان، ۱۳۲۸)، آلن پيتون (بنال وطن)، ناتانيل هاثورن (داغ ننگ) و ديگران.
معروفترين اثر دانشور، رمان سَووشون (انتشارات خوارزمي، تير ۱۳۴۸) است که مدت کوتاهي پيش از مرگ نابهنگام جلال آل احمد، همسر دانشور، منتشر شد. دربارهٔ اين رمان نقدهاي بسيار معدودي منتشر شدهاست (گلشيري، ص ۹). اين رمان به وقايع پس از پادشاهي محمدرضا شاه ميپردازد، و ماجراهاي آن در نيمهٔ اول سال ۱۳۲۲ در شيراز اتفاق ميافتند، ولي به گفتهٔ خود دانشور به شکلي رمزي به سقوط دولت مصدق در مرداد ۱۳۳۲ نيز اشاره ميکند (گلشيري، ص ۱۷۱).
از آثار ديگر وي ميتوان به چهل طوطي (با جلال آلاحمد)، به کي سلام کنم؟ (خوارزمي، خرداد ۱۳۵۹)، و ترجمهٔ ماه عسل آفتابي (۱۳۶۲) اشاره کرد. وي چند اثر غيرداستاني نيز دارد، از جمله غروب جلال (انتشارات رواق، ۱۳۶۰)، شاهکارهاي فرش ايران، راهنماي صنايع ايران، ذن بوديسم، و مقالاتي با عنوان «مباني استتيک» در روزنامهٔ مهرگان.
مهمترين آثار دانشور پس از انقلاب ايران رمانهاي جزيرهٔ سرگرداني (خوارزمي، ۱۳۷۲) و ساربان سرگردان هستند که به وقايعي که به اين انقلاب منجر شد و اتفاقات بعد از آن ميپردازن _________________ I am a ORODIST |
|